Isabel Gago
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1913  Lisboa, Portugal |
| Morte | 9 de maio de 2012 (98/99 anos) |
| Educación | Instituto Superior Técnico (pt)  Instituto de Odivelas (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | profesora universitaria |
Isabel Gago, nada en Lisboa o 30 de maio de 1913 e finada o 8 de maio de 2012, foi a segunda muller en estudar enxeñaría en Portugal e a primeira muller docente en enxeñaría química.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Como filla dun capitán do exército morto en Flandres durante a primeira guerra mundial, Gago puido asistir ao Instituto de Odivelas, no norte de Lisboa, unha escola reservada ás fillas dos oficiais do exército, que naquela época chamábase Instituto Feminino de Educación e Traballo. Entrou no colexio como interna en 1922, á idade de oito anos. Tras cinco anos de ensino primario e dous de secundaria, Gago trasladouse ao Instituto Maria Amália Vaz de Carvalho de Lisboa, xa que non tiña a certeza de poder terminar o bacharelato en Odivelas. En 1933 ingresou no Instituto Superior Técnico (IST) de Lisboa, converténdose en 1939 nunha das dúas primeiras mulleres que se licenciaron na especialidade de enxeñaría química.[1][2][3]
Carreira
[editar | editar a fonte]Tras a súa gradación, Gago seguiu traballando no IST ata a súa xubilación, en 1984, á idade de 70 anos. Converteuse na primeira muller profesora da súa materia en Portugal, impartindo clases teóricas e prácticas de química xeral e no campo da electroquímica e a electrometalurgia, aínda que a súa falta de titulación superior fixo que nunca se lle permitise chamarse a si mesma profesora e fóra sempre unha "Primeira axudante". Na súa carreira, Gago enfrontouse a importantes problemas, xa que nin a sociedade portuguesa nin os seus compañeiros de traballo aceptaban ás mulleres que desexaban desenvolver actividades profesionais, especialmente no exclusivo mundo masculino da enxeñería. Na década de 1940 construíu un laboratorio de análise portátil ( Laboratório de Análises Portátil) para utilizalo no campo, nunha maleta de madeira que podía servir de mesa de traballo para que as análises fixésense apoiados nos xeonllos do operario.[4] Nos anos 60, formou parte do equipo académico que desenvolveu o laboratorio da Universidade de Lourenço Marques en Mozambique.
Premios e recoñecementos
[editar | editar a fonte]En 2011, na celebración do centenario do Instituto Superior Técnico, foi homenaxeada, xunto con Maria Amélia Chaves (primeira muller graduada en enxeñería civil, polo mesmo Instituto) e Sílvia Brito Costa (primeira muller profesora de enxeñería).[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Pereira-Müller, M. Margarida; Lobo, Ana M. (2016-06). "Isabel Gago: uma mulher resistente" (PDF). Faces de Eva. Estudos sobre a Mulher (en portugués) (35): 204–207. ISSN 0874-6885. Consultado o 21 de novembro de 2022.
- ↑ "“Isabel Maria Gago, foi a primeira Professora Portuguesa de Engenharia”". Ruas com história (en portugués). 2017-05-30. Consultado o 2022-05-16.
- ↑ "Details view: Isabel Maria Gago (1913-2012)". debategraph.org. Consultado o 2022-05-16.
- ↑ "Episódio 33: O Laboratório de Análises Portátil de Isabel Gago | 110 anos do Técnico". 110.tecnico.ulisboa.pt. Consultado o 2022-05-16.
- ↑ "Morreu Isabel Gago, a primeira professora portuguesa de engenheira". www.jn.pt (en portugués). Consultado o 2022-05-16.
